مادر

بنام خدا          

هرانچه هست و نیست اوست

ما فقط نقطه ایم و تمام خط تا بینهایت اوست...

در استانه تولد ٤٨ سالگی با اندک اندک تجربه ها و چیزهایی که گاه با زحمت زیاد و با نوک زدن به هرچه در مسیر زندگی بر سر راهم قرار گرفت اموختم ویا نیاموختم احساس علاقه وافری به نوشتن و ثبت افکار و ذهنیاتم در قالب کلمات درونم شکل گرفته ، قریب ٢٤ سال همیشه کارم با قلم و کاغذ بوده اما بیشتر طراحی و کشیدن و سپس نظاره کردن در طول زمان طولانی تجسم و عینیت یافتن ان خط و خطوط که بعضی باعث افتخار و مبالاتم و برخی مستحق پاک شدن از صفحه روزگار(اگر چنین پاک کنی وجود داشت) هستند ، بوده ام . حالا بیشتر دوست دارم بخوانم و بنویسم ،بشنوم و بگویم ، این بود که تصمیم گرفتم این وبلاگ رو راه بیندازم تا انچه از گذشته تا کنون در زمینه های مختلف بخصوص معماری ، موسیقی و ادبیات و جنبه های مرتبط از خود و دیگران که برام جالب و مفید بوده و هست و همچنین دلنوشته هایی در شرایط روحی گوناگون در یک مکان جمع اوری و به اشتراک و از دانسته های هر مهمان والا قدری که به من درین بلاگ ملحق یا سری میزنه بهره مند و در مجموع با یک امر مفید و اموزنده و استفاده از امکانات جهان فوق مدرن امروز اوقاتی رو با کیفیت بهتری بگذرانیم. 

این کارو با یاد و خاطره مادر نازنین پر کشیده ام با این ارزو که همیشه ناظر و فرشته نگهبانم از اون بالاها باشه و با امید به یاری و همکاری تمام دوستانم که از بهترین و فاضل ترین انسانهای زمان ما هستند اغاز میکنم. 

زندگی را بزرگان چهار روز دانسته اند..... انان که این روزها را قدر دانند وارسته اند

هر روزش عمری و هر ساعتش جهانی گشت...... بر مردمان نیک سرشت که ذره ای به ان افزوده اند

بابک ابراهیمی - ١٣٩٤/٢/٢٢